görmüş müdür ki?

Ben küçükken, benden büyük allahtan küçük bi dedem vardı. Her akşam benden küçük bi büyük içerdi. O zamanlar bana çok ilginç gelen bişey yapardı dedem içerken. Ne zaman allah şarkı söylemeye başlasa (ezan deniyomuş ona, sonradan öğrendim) kadehini, şişesini, mezesini alır masanın altına koyardı. Ezan bitince de yine hepsini özenle masanın üstüne yerleştirir, kaldığı yerden devam ederdi. Durumu çözememiştim ama, ne zaman ezan okunsa ben de oyuncaklarımı falan dedemle senkronize bi şekilde kanepe koltuk altlarına saklar olmuştum. Alışkanlık yapmış heralde, ayıptır söölemesi, geçen hatun var evde, ezan başlayınca yatağın altına sakladım alelacele, görmüş müdür ki?