gülme lan!

Eskiden böyle olmazdı bana, içki dostlarımın azalmasından, birer birer başka memleketler göçmelerinden mi yoksa ufaktan yaşın ilerlemesinden mi bilmem bu aralar pek bi keyifsiz içmek.

Hani şu şişelere sıkı sıkı sarılıp fransız öpücüğü tadında yudumlar aldığım günleri arar oldum. Her yeni şişe narin bi dilber edasıyla süzülerek gelir, içinde ne varsa, bir damlasını bile sakınmadan paylaşırdı bizimle, biz de her eksilen yudumun yerine muhabbet doldururduk. O kadar ki hani kalkıp gitme vakti geldimi, şööle bi dönüp bakardık geride kalana, o içinde kalan bi iki damla gidişimizin ardından dökülen göz yaşı gibi gelir, dayanamaz döner geri son bi küçük öpücük alırdık şişenin ağzından.

Şimdi mi, şimdi dönüp bakınca, Erol Taş gibi kahkaha atıyo sanki ibneler arkamdan...